Toen Els voor de eerste keer bij Bandsessies speelde, wist ze dat ze haar emotionele uitlaatklep had gevonden. Ze kijkt altijd uit naar de wekelijkse 45 jamsessie. ‘De bandleden laten me zijn wie ik ben en ik voel me veilig.’
Warm bad
Toen Els op 18-jarige leeftijd op een locatie van Anton Constandse kwam wonen, ging het niet goed met haar. ‘Ik was erg instabiel en had veel sociale angsten. Ik wilde me het liefst verstoppen voor andere mensen.’ Een vriendin haalde Els over om bij Bandsessies te gaan spelen. ‘Ondanks mijn sociale angst voelde die eerste sessie als een warm bad. De sfeer was meteen positief en de “jongens” van de band waren oprecht in mij geïnteresseerd.’ Ze wil niet meer stoppen bij de band. ‘Ik hou van muziek maken en ik kan mijn emoties kwijt in het zingen. Ik heb nog wel eens een paniekaanval en dan proberen de bandleden mijn gevoel niet te sussen, maar het er te laten zijn. Ze geven mij de ruimte en praten mij erdoorheen. Dat helpt enorm.’
Impuls zelfvertrouwen
Sinds 2018 speelt Els in de band. De combinatie van therapie en spelen in Bandsessies heeft haar zelfvertrouwen een impuls gegeven.‘Ik durf letterlijk het podium te pakken. Dit is een hele grote overwinning als je weet dat ik een aantal jaar terug nog amper mensen durfde aan te kijken.’ Zo had ze ook niet kunnen bedenken dat ze voor koningin Maxima en de burgemeester zou spelen tijdens de boekpresentatie van Haags Verhaal. ‘En ik was niet eens zenuwachtig, zelfs niet toen de microfoon het niet deed. Ik had er alleen maar heel erg veel zin in.’ Els vervolgt: ‘Het was een hele eer om daar op het podium te staan. Ik ben Den Haag heel erg dankbaar. De stad heeft mij 8 jaar geleden uit de goot geholpen. Met dit optreden voel ik dat ik wat terug kan doen. Ik voel me echt onderdeel van de stad.’
Vertrouwen en accepteren
Het was een paar jaar geleden voor Els ondenkbaar dat ze op zichzelf zou wonen. ‘Ik studeer inmiddels ook, aan Universiteit Utrecht.’ Ze vindt het nog steeds lastig om in een ruimte te zijn met mensen die ze niet of amper kent. ‘Een gevoel van paniek ervaar ik dan. Maar ik heb geleerd op mezelf te vertrouwen en te accepteren dat dit nu eenmaal zo is.’ Els weet inmiddels dat je de zaken waar je geen controle over hebt, moet laten zoals ze zijn. ‘We praten vaak over herstel, maar mijn stoornissen gaan niet weg. Het enige dat je kunt doen is ze accepteren. Dit is voor mij heel moeilijk geweest.’
Hoopvol naar de toekomst
Els kijkt hoopvol naar de toekomst. ‘Ik studeer, woon op mezelf en ben zelfs alleen op vakantie geweest. Ik heb geleerd om de dingen klein te houden, om niet verder te denken dan vandaag en de week die voor me ligt. Dan blijft mijn leven overzichtelijk en ervaar ik minder druk.’ Els heeft het voornemen om haar studie af te maken. ‘Hoe lang ik erover doe of op welke manier, maakt niet uit.’ En ze heeft Bandsessies. ‘Als ik een rotweek heb, dan weet ik dat de dinsdag er altijd weer is. Dat helpt me door de week heen.’